KORONAVİRÜS tedbirleri
kapsamındaki yasaklar nedeniyle Ramazan Bayramı’nda özlem vardı yüreklerde
sevdiklerimize, büyüklerimize. Özlerken yüreğimizin diğer yarısına da umudu
koymuş hâlde, “İnşallah Kurban Bayramı’nda kavuşuruz” diyerek
diye duâ ettik, elhamdülillah, kavuştuk.
Yine tedbirliyiz, yine mesafeliyiz fakat bu sefer aynı
ortamda. Kavuşmamız bu kadarla kalmadı.
Bugün bayram!
HER sabahki alışkanlığımdır, uyanıp bir
dizi sabah ritüelinden sonra telefonu elime alarak haber sayfalarını
karıştırmak… Alıyorum da, ansızın gelen kayıp heberlerinin yazılıp çizildiği
sayfalara bakmak gelmiyor içimden!
Bu haberler, Rabbimin bizlere yazmış olduğu hayat hikâyesinin ne zaman ve nerede sona erebileceğinin bilinmezliğinin apaçık göstergesidir. Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok aslında. Hani sohbetlerde “-di’li geçmiş” zamanlarda bulmaya çalışırız ya gidenleri, kaybettiklerimizin iyi taraflarını getiriveririz aklımıza… Peki, yaşarken bu kadar iyi niyet ve olgunlukla anımsıyor muyuz yanı başımızda bulunanları?
GOOGLE’YE sordum: “Sosyal
medya nedir?”
Aldığım cevap: “Kullanıcılar tarafından
oluşturulan bilginin anlık ve çift taraflı olarak paylaşılmasını ve
ulaşılmasını sağlayan yeni bir medya biçimi…”
Evet, tam olarak bu! Düşünmeye, kitap veya ansiklopedileri arayıp taramaya gerek yok. Siz yazın, istediğiniz bilgi anlık olarak karşınıza geliversin. Oldukça kolay görünüyor, değil mi?
“‘BEN, Ayasofya!’ derken, kibirden
uzağım! Niyetim, yeniden cami olmanın verdiği gururla kendimi anlatmak ve
anlaşılmak...
Her yeni güne, kubbem altında hayatımdan
gelip geçenleri düşleyerek hazırlanırım. Hükümdarlar gördüm. İhtişâmım
karşısında etkilenen insanlar gördüm. Çökmelere, depremlere, yangınlara ve
savaşlara göğüs gerdim. Asil duruşumdan hiçbir şey kaybetmeden, 537 yılından
beridir ayaktayım ve misafirlerimi bekliyorum.
Benim misafirlerime ikrâmım, içimdeki tarih yolculuğu ve huzur…”
7 Temmuz 2020 tarihinde
Afyonkarahisarlı 17 yaşında bir gencin, TikTok’ta paylaşmak üzere video çekmek
için girdiği suda gözden kaybolduğu haberini gazete sayfalarında gördüm. O an
içim bir kez daha sızladı. Değer miydi be evlât?
Özellikle son günlerde yazılıp çizilenlere rağmen hâlâ mı?
ÖZELLİKLE Türkiye’de ilk vakanın açıklandığı günden bu yana tüm dikkatimizi Koronavirüse verdiğimiz zamandayız. Virüse dair sonuçları dinliyor, izliyor ve okuyoruz. İlk başlarda nedir, ne değildir diye bir keşfe çıktık. Günler ilerledikçe nasıl korunacağımıza dair kurulan cümlelere kulaklarımızı açar olduk.