BİR sohbet sırasında
arkadaşlardan biri, yaşlı annesinin akıllı telefonu ile kurduğu bağdan
bahsetti. Annesinin x model bir akıllı telefona sahip olduğu ve iki gün önce bu
telefonun, kendi yakınlarından olan küçük bir çocuğun oyununa maruz kalarak
sekizinci kattan aşağı bırakıldığını anlattı.
Şimdi, “Eyvah, gitti canım telefon!” dediğinizi duyar gibiyim. Tamam, telefon gitti gitmesine de, işin ilginç tarafı, annenin olaya yaklaşımı. Annelerine “Üzülme, daha iyisini alırız” dediklerinde, annesinin cevabı, “Olmaz! Yeni aldığınız beni tanımaz, ben onunla sohbet ediyordum. Ben kimi ‘Ara’ dersem onu arıyordu, ne sorsam cevaplıyordu, bir de üstüne üstlük hatırımı soruyordu” şeklinde olmuş. Güler misin, ağlar mısın?